”เธอกำลังฉีกยิ้มให้ผม แต่ในรูปแบบที่ผมไม่ถือสาเลย เธอแสดงออกมาเหมือนกับว่ามันเป็นแค1เรื่องตลกของจักรวาลเรื่องหนึ่ง สถานการณ์ทั้งหมดช่างไร้สาระ และไม่ใช่เป็นเพราะผม เท่านั้นก่อนที่เราจะหารือกันเรื่องจักรวาลไปมากกว่านี่ โทรศัพท์ของผมก็ดังอีกครั้ง คราวนี่เป็นสุรายา ผมขอโทษและรับสาย“ถ้าฉันฆ่าพ่อของฉัน คุณคิดว่าฉันจะได้รับมรดกหลังจากที่ออกจากคุกมั้ยคะ” เธอถาม“ไม่ได้หรอก ผมคิดว่ามันไม, เครื่องออกกำลังกายดหน้าท้อง ใช่ความคิดที่ดีเลยที่จะเผยแพร่แผนฆาตกรรมเมื่อคุณทำงานอยู่ในคอลเซ็นเตอร์นะ” ผมบอกกับเธอ “การโทร.ของคุณมันถูกบันทึกไว้หมดไม่ใช่หรือ”“ใช่ค่ะ แต่ฉันขโมยเทปได้”“โอเค งนเอาเลย ไปฆ่าเขา จากนั้นก็บอกผมด้วยล1ะว่าคุณโทร.มาทำไม”ความจริงเป็นการโทร.มาถามไถ1ตามมารยาทนิดหน่อย เพื่อให้แน่ใจว่าผมได้สะสางเรื่องต่างๆ กับไทเลอร์แล้ว แต่เธอก็ต้องการรู้ว่าพวกฝรั่งเศสเป็นอย่างไรด้วย ไม่ใช่แค่เรื่องอีเวนต์เท่านั้น ซึ่งไทเลอร์รู้เรื่องแล้ว แต่เป็นวิธีที่เอโลดีอาจพยายามบ่อนทำลายแคมเปญของผมดูเหมือนว่าในที่สุดพวกอังกฤษจะเริ่มกังวลเกี่ยวกับการแข่งขันแล้วสินะ“ผมจะเจอกับเอโลดีวันพรุ่งนี้ แล้วผมจะลองสืบดู แต่ยังไงผมบอกคุณเรื่องที่เธอทำในนิวออร์ลีนส์กับไมอามีได้นะ บาร์โหนติดผนังราคา เป็นเรื่องไม่ชอบมาพากลเลยละ”ผมสัญญาว่าจะส่งอีเมลให้ และย่นย่อการพูดโทรศัพท์เพื่อที่ผมจะได้กลับไปคุยเรื่องปลาปักเป้าและเสื้อพองฟูต่อแต่เมื่อผมกลับมาที่ตู้ปลา สาวคนนั้นก็หายไปแล้ว11.ผมตื่นขึ้นเด้าวันถัดมาเพื่อเจอกับข้อความจากจูเลียนาบอกว่า“ผ่านเทกชัสแล้ว ไม่มือะไรเกิด'ขึ้น” โถ
เทกชัสผู้น่าสงสาร...ผมคิด มันคงไม่ชอบการเป็นเมืองปกติธรรมดาน่าดูเลยละจูเลียนาประเมินว่าพวกเขาน่าจะถึงลาสเวกัสตอนบ่ายโมงยังมือีกข้อความจากอเล็กชา บอกว่าเธอจะมาถึงที่นี่ “ก่อนช่วงเย็น”ดูเหมือนจะเป็นเวลานํ้าชาที่คนแน่นทีเดียวนะนี่ผมใช้เวลาช่วงเช้าอันแสนผ่อนคลายที่โรงแรม ไปนวดในสปาลอยคอไปรอบๆ สระว่ายนํ้าในร่ม และถูกถ่ายรูปในชุดโฆษณาบันเทิงของผมขณะกำลังกินชูชิอีกมื้อหนึ่ง ผมมองหาสาวตู้ปลา แต่ไม่เจอเธอเลยหลังมื้อเที่ยง ผมมุ่งหน้ากลับไปที่ห้อง ปล่อยตัวอยู่ในเสื้อยืดตัวหนึ่งกับกางเกงน็อกเชอร์ขาสันเพื่อรอแขกของผม มีฟุตบอลฉายในทีวี กองทัพนักสู้สองทีมที่พยายามจะหักกระดูกของอีกฝ่าย ผมรู้สืกประหลาดใจที่เห็นคนอเมริกันเล่นรักบี้ในแบบฉบับตน รักบี้เป็นเกมที่รุนแรงแต่ลื่นไหลไปอย่างรวดเร็ว แล้วพวกเขาก็เปลี่ยนมันเป็นสงครามสนามเพลาะ ผมสงสัยว่าทำไมพวกเขาไม่ทำให้เต็มที่ แบบว่าสร้างสรรค์เวอร์ชั่นที่ติดอาวุธไปเสียเลย ทีมที่ครอบครองบอลสามารถทำลายการป้องกันของฝ่ายตรงข้ามด้วยปีนใหญ่ ขณะที่อีกทีมก็พยายามที่จะเอาผู้เล่นกองหลังออกด้วยปีนซุ่มยิง บาร์โหนสแตนเลส อย่างน้อยถ้ามีระเบิด มันอาจจะน่าตื่นเต้นกว่าเหตุการณ์เดี๋ยวหยุดเดี๋ยวเริ่มเช่นนี้ ที่ผู้เล่นจะพักห้านาทีทุกครั้งที่หนึ่งในพวกเขาส่งบอล ไม่สงสัยเลยที่ต้องมีเชียร์ลีดเดอร์มาทำให้เกิดชีวิตชีวาขึ้นมา...ผมคิดเป็นอะไรที่ เลี่ ยงไม่ได้ที่ ผม'จะ'จ้องสาวเชียร์สีดเดอร์ตา เป็นมันอยู่เมื่อจูเลียนามาถึง เธอผิวปากด้วยความชื่นซมกับความมหึมาของห้องนี้และนั่งลงที่ปลายเตียงเพื่อดูว่าผมกำลังดูอะไรอยู่ในทีวี“ฮึมม”
เธอพูดอย่างไม่เห็นด้วย ไม่ได้หมายถึงการดูทีวีของผมหรอกนะ 'พวกเขาดูเหยาะแหยะนะ คงไม1ได้ฝึกหนักพอ พวกเขาต้องการฉัน”“เจ้คอยู่ไหนล่ะ” ผมถาม แอบหวังว่าเธออาจรำคาญกับบทกวีของเขาจนทิ้งเขาไวีในทะเลทราย“เขาอดใจไปเล่นพนันไม'ไหวแล้วละ ฉันปล่อยเขาไว้ที,โต๊ะโป็กเกอร์ชั้นล่าง”“ บาร์โหนสำเร็จรูป คุณแลกซิปโดยวางบิลกับทางโรงแรมไม่ได้นะ หรือทำไปแล้ว”ผมถาม“เปล่าหรอก คือ เจ้คมี เงินสดที่เหลือจากที่คุณให้เราไว้ ประมาณร้อยดอลลาร์น่ะ เดี๋ยวฉันจะไปอาบนํ้าและนอนสักหน่อย เฮ้ มีสามเตียงนี่ ของใครบ้างล่ะ” “คือผมคิดว่า...” ผมครุ่นคิดเรื่องนี้มามากพอดูเลยละ แต่ยังหาข้อสรุปจริงๆ ไม่ได้สักที “คุณสองคนนอนเตียงเดียวกันก็ได้ และที่เหลือ“คุณยังไม่แน่ใจว่าคุณจะได้นอนเตียงเดียวกับอเล็กซาใช่มั้ย”ผมทำท่ายักไหล่แบบชาวปารีส นั่นขึ้นอยู่กับท่านสถาปนิกซาวฝรั่งเศสผู้สร้างจักรวาลแล้วละครับ12.ราวหนึ่งชั่วโมงต่อมา นักฟุตบอลยังคงเอาหัวโหม่งอีกฝ่ายกันอยู่เชีย'ร์ลีดเดอ'ร์ก็ดูอ่อน'ระโหย'โรยแรงยิ่งกว่าเดิม และจูเลียนาก็นอนหลับอยู่บนเตียงควีนไซส์ของเธอผมได้ยินเสียงใครบางคนพยายามเปิดประตูและสบถเป็นภาษาฝรั่งเศส เพราะไม่สามารถจัดการกับกุญแจไฟฟ้าได้ นั่นน่าจะเป็นเจ้คเพื่อหยุดเขาไม่ให้ทุบประตูหรือตะโกน ผมไปเปิดให้เขาเข้ามา บาร์โหนเพิ่มกล้าม “พอล” ผมได้กลิ่นเหล้าจากลมหายใจของเขา “เพื่อน” เขาสะดุดธรณีประตูล้มลงในอ้อมแขนของผม“นายแพ้เรียบเลยเหรอ” ผมถาม“แพ้เหรอ ฮ่า เพื่อน ฉันเหยียบผู้หญิงคนหนึ่ง”ผมเดาว่านี่เป็นประโยคฝรั่งเศส หมายความว่าเขาท่าให้กาสิโนโกรธ“นายชนะ”“โอ หวี...ใช่ เพื่อน ฉันเก่งโปักเกอร์มากๆ นายลืมไปแล้วเหรอฉันคือ อัง นอมม์ เดอ ลาสเวกัศ...หนุ่มลาสเวกัส...แมร์ด” จู,ๆ เขาก็ดูสับสนยิ่งกว่าเดิม “ห้องของนายไม่มีเตียงนี่หว่า”“นี่มันห้องโถงน่ะเจ้ค ห้องนอนอยู่ข้างใน”“อุฟ” นี่เป็นคำอุทานฝรั่งเศสของอาการโล่งใจ “ฉันต้องหาที่นั่งฉันมีนัด”“กับใครวะ”
บาร์โหนติดประตู
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น