รายชื่อบวกกับโน้ตเล็ก ๆ ที่ผมเขียนกำกับไว้คงทำหน้าที่เสมือนหนึ่งเตือนความทรงจำถึงเคราะห์กรรมความสูญเสีย กระสอบทรายราคา ที่ห้อมล้อมชีวิตเราอยู่ ณ ตอนนั้นได้บ้างแวนซ์ บริเทนริคเกอร์ (11/1/63 จิตรกร)สี เบรวาร์ด (ปารีส 79 ทำงานร้านเพชร) บิลลี่ แบร์นาโด้ (การ์ดฟรี)อัล แกมเบิร์ก (ทำงานบริษัทเมซี่ล้แอนด์แอตแลนต้าดีไซน์)จอน กูลด์ (พาราเมาท์/วอร์ฮอล/ปารีส ถ. 15 แชร์คเช่ มิติ)เคนนี่ แซทซ่า (หนุ่มแต่งหญิงที่สปอร์ต คอนเนคชั่น)ทิเล กันนิลัน (เพื่อนของบรูซ ติชัน)คืธ แฮรื่ง (ให้โทร.ที่บ้านเท่านั้น/เลขาชื่อจูเลีย กรูเอน)เออร์นึ่ ครัทเธอร์ส (สตูดิโอ า/รับเชิญ/วีไอพี)เกร็ก สจ๊วร์ท (เพพเพอร์ดีน ดับเบิ้ลยู/เควิน เอฟ/ น้องชื่อเซลดัน แอนเดิลสัน (ธนาคารแอลเอ)รซาร์ด การ์เนอร์ (ซีพีเอ)เดวิด พอลลาร์ด (ทนาย/ให้โทร.ในรถ)ยูยีน ไรแมน (เจอพร้อมกับจิม บรูคเกอร์)จอร์จ คราวลีย์ (แฟนของแสตน)เดวิด ซอลติส (เพื่อนของด็อค/เพื่อนของที.เจ.ที่แอตแลนต้า)จอห์น (จากซีสเค้กแฟคทอรี่ของเควิน ฟาว์เลอ!)แพททริค แมคไกวร์ (เพื่อนของอัลเบิร์ต)อาร์เธอร์โพรมอฟฟ้ (คลิฟ/ทำงานให้เดวิด เกฟเฟน)บรูซ ไว”นโทรบ (ดีไซน์แอลเอ)เอริค ทิเชเชอ! (เวยน์)บิล มิลเลอร์ (ดิ แอทลีธิค คลับ)แดน สโตน (สัมมนา A Course in Miracles)บิลลี่ แจ๊คลัน (เพื่อนของบิลลี่ โบโลนญ่า)ดั๊ก แฮร!สัน (เจ.ที.)แลนซ์ สติวการ์ท (ช่างผม)คนเรามักขาดการติดต่อกับคนรู้จักด้วยว่าชีวิตเปลี่ยนไป แต่ขาดการติดต่อเพราะมีความตายมาบังคับนี่สิ มันต่างกันเหลือเกินผมถึงกับปิดหน้าร้องไห้ยามที่อ่านรายซื่อของเพื่อนเหล่านี้ มีบทสรุปเดียวที่ผมคิดได้คือชีวิตช่างไร้ค่าสิ้นดีปี 1990 ที่แอทลืธิค คลับในลอสแอนเจลิส อัลเบิร์ตกับผมได้พบหน้ากันอีกครั้งไป ค่ายมวย คลับกลายเป็นที่โทรมๆ ขาดการดูแล ไม่กี่ปีก่อนหน้านั้นมันเคยเป็นคลับยอดนิยม แต่ตอนนี้กลับมีแต่คนไข้โจเอล รอธลไชล์ด ติดเอดส์'ที่พยายามยึดเหนี่ยวสังขารที่ยังพอเดินได้เต็มไปหมดผมอยู่ในห้องล็อคเกอร์แล้วเหลือบไปเห็นชายหนุ่มดูเท่มากคนหนึ่ง ทั้งเขาทั้งผมจำกันไม่ได้ ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจเพราะเวลาผ่านไปตั้งไม่เกี่ปีมาแล้ว อัลเบิร์ตไปทำศัลยกรรมมา ส่วนผมก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นและไม่ได้เล่นกล้ามอีกแล้ว เราทั้งคู่ต่างเดินทางกันไปยาวไกล และใช้ชีวิตกันเต็มที่ ซื่อนับร้อยและใบหน้านับพันผ่านชีวิตเราแล้วจากไปตั้งแต่คืนวันที่ไมอามี่เป็นต้นมาเรายืนกันอยู่ตรงนั้น อัลเบิร์ตแว่บมองมาที่ผม ผมแว่บมองไปที่เขา แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนานหลายปีเพียงใด เราก็ยังเห็นว่าอีกฝ่ายต้องตาต้องใจกันและกันอยู่ดี ตลอดหลายอาทิตย์ต่อมาเราส่ง กระสอบทรายยักษ์ ยิ้มให้และทักทายเล็กๆ ตอนเจอกันที่ยิม แต่กลับจำกันไม่ได้เลยว่าในอดีตเราเคยรู้จักกันมาก่อน วันหนึ่งผมนั่งอยู่ในคลับกำลังกินมื้อกลางวันหลังออกกำลังเสร็จ อัลเบิร์ตเดินเข้ามาหาถามว่าขอนั่งด้วยคนได้ไหม เรานั่งคุยกันหลายชั่วโมงแต่ก็ยังจำไม่ได้อยู่ดีว่าเคยรู้จักกันที่ไมอามี่ สองคนมีหัวข้อคุยกันได้ทุกเรื่องไม่มีติดเลยคุยกันได้พักหนึ่ง อัลฌิร์ตก็วางมือบนต้นขาผม บีบเบาๆแล้วถามว่าผมอยากกลับบ้านกับเขาไหม ถามความรู้สึกเบื้องลึกของมนุษย์ผมต้องอยากมีเซ็กส์กับเขาแน่ๆ แต่ใจผมเองหวังเสมอว่าเราต้องได้พบกับรักแท้ที่มีค่ามีความหมายกว่านี้ ก็เลยจับมือเขาออกและปฏิเสธแบบสุภาพด้วยการบอกว่าผมรู้ว่าเราสองคนน่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมากเลยนะอัลเบิร์ตเผยยิ้ม ไม่แสดงอาการผิดหวังออกมาให้เห็นเลยยิ่งยืนยันความสงลัยของผมว่านึ่ถ้าผมเปิดรับการจีบของเขา ตัวเองก็คงกลายเป็นอีกแค่รายชื่อหนึ่งในบัญชีของคนที่เขาจีบติด
กระสอบทรายตั้งพื้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น